هفت‌سین مینیمال

چند روز پیش رفتم از دست‌فروش دور میدون وسایل سفره هفت‌سین رو تهیه کنم. یک تابلویی نظرم رو جلب کرد که روش نوشته بود: «هفت‌سین مینیمال، مناسب جیب‌های سوراخ». رفتم بالا سر فروشنده گفتم: «جناب ببخشید، پکیج سفره هفت‌سین‌تون چند»؟ گفت: «نصف قیمت بازار». گفتم: «خوب حالا چیا داره»؟ گفت: «همه چی». گفتم: «والا پکیج‌های شما رو که دارم نگاه می‌کنم، ناقصیش زیاده». گفت: «از کاملم کامل‌تره. تازه ماهی هم داره». گفتم: «ماهیش دودیه؟! اینا که سیاهن». گفت: «به خاطر آلودگی هواست. الان خودتم تو آینه ببینی همین رنگی هستی». گفتم: «سبزه‌هات چرا زردن»؟ گفت: «به‌خاطر کم آبیه، الانم خودتو تو آینه ببینی قیافه‌ت زرد و زاره». گفتم: «سمنوش کو». گفت: «زیر سبزه هست. فقط به‌خاطر کم آبی یکم روشن‌تره و تزئینیه.» گفتم: «یعنی چی تزئینیه»؟ گفت: «یعنی قابل خوردن نیست». گفتم: «فایده‌ش چیه»؟ گفت: «تو عکس که معلوم نمیشه واقعیه یا فیکه». گفتم: «سیبش چی»؟ گفت: «تخم سیب گذاشتیم تو پکیج. بعد عید بکارش بزرگ می‌شه، چندتا جعبه سیب بهت میده». گفتم: «پس سماقش چرا این قدر زیاده»؟ گفت: «چون برای مکیدن همین یه مورد باید در دسترس باشه. البته اینم فیکه، یعنی غوره خشک‌شده هست، ولی همون کار سماق رو می‌کنه برات، تضمینیه». گفتم: «سیر و سرکه نداره»؟ گفت: «یه حبه سیرترشی تو پکیج هست، هر دو مورد رو پوشش میده». گفتم: «سکه که دیگه نداره». طرف دستش رو گذاشت کنار هفت‌سین و گفت: «بیا اینم سکه». گفتم: «این‌که کف دسته فقط». گفت: «چند دیقه صبر کنی، یه سکه هم خدا می‌رسونه».

چاپ شده در ویژه‌نامه نوروزی روزنامه شهرآرا